Teknik Açıdan En Beğendiğim 10 Yabancı Albüm
Uzun süredir oluşturmayı düşündüğüm ancak her seferinde bir değişiklik yaparak yayınlamaktan vazgeçtiğim listeyi sonunda cesaret edip hazırlayabildim. Son hali şimdilik bu şekilde ancak ilerleyen yıllarda yeni albümler keşfettikçe değişmeler olacağına eminim.
Bu yazıda listelediğim yabancı albümlerin hepsi kayıt, miks ve mastering açısından şahsi olarak en başarılı bulduklarımın iyiden kötüye sıralanmasıdır. Devamında yerli albümler için de bir liste hazırlamayı düşünüyorum. Tamamen öznel ve subjektif oldukları için kişiden kişiye farklılık göstermesi sürpriz olmayacaktır. Keyifli okumalar.
2- Bloody Kisses - Type O Negative (1993)
3- Thriller - Michael Jackson (1982)
4- Rumors - Fleetwood Mac (1977)
5- Countdown to Extinction - Megadeth (1992)
6- Symbolic - Death (1995)
7- Ten - Pearl Jam (1991)
8- Faith - George Michael (1987)
9- Cowboys From Hell - Pantera (1990)
10- The Ultimate Sin - Ozzy Osbourne (1986)
Bonus- MCMXC a.D. - Enigma (1990)
Seksenlerin sonu ve doksanların başındaki sert davullar ile sub frekansı günümüze göre nispeten düşük olan sıcak Bass'ı, yine günümüz endüstri standartlarına göre kısık vokal ve gitarları ne kadar sevdiğimi sanırım listeye biraz göz gezdiren herkes anlamıştır. Tüm bu unsurların yanısıra albümlerinin çoğunu doksanların başından seçmemin sebebi o yıllarda loudness wars'un daha henüz başlamamış olmasından kaynaklı. Geniş dinamik aralıklı ve sıkıştırılmamış parçalar dinleyiciye her zaman elle tutulabilir somut bir nesne gibi yansır. Genel dinleyici kitlesi bunu fark etmiyor olsa bile gerçekliği ve etkisi gözardı edilemez bir gerçek.
Bu yüzden yaptığım mikslerde en çok dikkat ettiğim şeylerden biri dinleyicinin her enstrümanı olduğu gibi ayrı ayrı duyabilmesini sağlamak oluyor. Bir odyofil olarak müzik dinlerken gözümü kapattığımda tüm enstrümanları elimle tutabilmek isterim. Somutluktan kastım budur.
Yorumlar
Yorum Gönder